Como xa dixen, estamos nun tempo de guera e de moita crueza; o exército francés batalla diariamente cos nazis intentando facerlles retroceder. Entra en escena o Coronel Dax, o noso protagonistra, unha das poucas persoas con xuízo e humanidade que quedan dentro das tropas (e que ten un cargo algo alto). A orde que recibe? Tomar a Colina das Formigas sen reforzos e en dous días, o que é unha morte segura para todos os que traten de facelo. El, entón, defende ao seu escuadron dos xenerais George Broulard e Paul Mireau, que maquiavelicamente pásanse polo forro todo sentido común e convírtense nos "malos da peli". O filme conta como se desenvolven estes acontecementos facendonos pensar moitas veces o por qué das guerras (mais intensamente na escena final, cando os soldados comezan a chorar mentres lle fan coro a unha muller alemana prisioneira, nunha taberna e, vendoo dende as fiestas, o coronel Dax volve a creer na humanidade, dándolle unha oportunidade).
O director, de ideoloxía antimilitarista retrata as inxustizas e egoísmos dentro do exército da República Francesa (como por exemplo que teñan que morrer tres "cabezas de turcos" porque a un xeneral que so le importa subir o seu posto non queira pagar o pato por impoñer unha tarea imposíbel aos seus inferiores).
Como se pode apreciar, é en branco e negro. Dende o meu punto de vista esta bastante ben para pasar o rato; non é a mais entretida que vin na miña vida pero si que te fai levarte as mans á testa con algunhas cousas. Debo dicir que para o pouco presuposto que tiñan e a época na que estaban os efectos son moi bos: non recordo ver erratas ou cromas que se notan na película. PERO, (porque sempre os hai), denótase demasiado para o meu gusto quen ten o papel de que (bo, malo, tonto, protagonista xusticeiro, etc.) aínda que un pouquiño mais a frase "o patriotismo é o refuxio dos sinvergonzas" e todos os zascas que lle manda o protagonista ós seus superiores.
PUNTUACIÓN: 8 / 10
E como sempre, os personaxes principais:
 |
| O protagonista. Coronel Dax - Kirk Douglas. |
 |
| O malo maloso e algo tolo: Xeneral Paul Mireau - George MacReady. |
 |
| Os dous xenerais. Á dereita, George Broulard - Adolphe Menjou. |
 |
| A chica alemana que canta entre vágoas - Christiane Kubrick. Recita "Der treue Husar" ("O fiel húsar"), canción popular alemana que habla sobre un húsar que ama a unha fermosa xóven durante un ano, ata que esta morre dunha enfermidade. |
 |
| Soldado Maurice Ferol - Timothy Carey. |
En efecto, hai zascas que valen unha peli. Ese é quizais o consolo que ensina "Senderos de Gloria": que, cando temos a unha panda de ineptos no poder, lonxe de obedecer sen máis, sempre podemos intentar vencelos co uso da palabra, sen achantarnos sen máis, cuspindo entre cella e cella para que, polo menos, saiban que non comulgamos con rodas de muíño.
ResponderEliminarPor certo, Pablo... ollo: o inimigo non son os nazis, senón os alemáns (non se pode falar de nazismo ata máis tarde, cando se prepara xa o terreo para a 2GM)... aínda que tendo mandos así no teu propio bando, quen precisa inimigos?
ResponderEliminar